Dünya, ağır bir yüktür. Kemiklerimiz çatırdayana dek ezilir dururuz. Bekleyişler, vazgeçişler, hatıralar, geride bırakılmalar, mahşere kalmış sevdalar… Gün geçtikçe omuzlarımız düşer tüm bu yükün altında. Şöyle durup soluklanmaya çalıştığımızda ve yaşamak genzimizi yakarken çoğu zaman; masanın diğer ucunda bizi bir şiir bekler. İşte Şahin’in şiirleri çoğu kez bu masanın diğer ucunda, hayat üzerine beylik laflar edilirken yüzümüze tebessümle bakar. Onun şiirleri yaşamın ta kendisidir. Anadolu’nun berrak suları akar İnsanlık Tarihi’ne.
Şahin’in ilk kitabı olan İnsanlık Tarihi, Ezanla başlar ölümle biter. Ne kadar tanıdık değil mi? Ne kadar bilindik bir son. İnsanın ve İnsanlık Tarihi’nin bu hiç şaşmayan sonuna ulaşmak için tüm bu çabamız. Bundan bahseder.
Sevgili okur! Eserde içimizi titreten mısralar benzersiz bir üslup ve kalemle bizi karşılıyor. Bazen annesini arayan bir çocuk sesi yankılanır kitapta, bazen uzak iklimlerden yılkı atlarının ayak sesleri, bazen Hanzala suretinde Filistin’e ağıtlar duyarız. Hepsinde de kendimizden bir parça buluruz.
Bir hicaz şarkısı çalınır kulaklarımızda, şehirlerde caz devam eder, maskeli balo tüm ışıltısıyla pembelere boyar yer küreyi. Ama uzaklardan bir Şahin gerçekliği hep huzursuz edecektir: ‘’Hangi yaraya uzandımsa, kabuk bağlamış.’’
Çünkü inanıyoruz ki şiir cepheye kalemle çıkmanın adıdır. Kıymetli dostumun bu hesaplaşmasına uzunca bir vakittir şahidim. Nice şiirlerinde her defasında uzaklara dalmış, bir nebze soluklanmışımdır. Nice mısrası beni uykumdan edip şiire davet etmiştir. Elinizdeki bu eser de adına yaşamak dediğimiz hesaplaşmanın ürünüdür. Muhatabını bulması ve uzun yıllar boyunca okuyan herkesin gönlünde hoş bir sada bırakması dileklerimle sözü sahibine teslim ediyorum.
‘’Ellerinde kanlı bir ölüm,
Yaşamak hiç bu kadar güç olmamıştı katillere.’’
